„A cały lud widział go jak chodził i chwalił Boga” (Dz 3:9).
„W imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego: chodź” i zerwał się. Proste, lecz bardzo, bardzo drastyczne i skrajne w działaniu. Ten mężczyzna natychmiast poznał w sobie chwałę Bożą. On, skakał, chwalił i wielbił Boga. Otrzymał to w swym sercu, w duszy. Wiedział, że został zmieniony, na dobre znalazł się w Bożym odpocznieniu. . . Ten człowiek stał się świadectwem,które było odpowiedzią na wszelkie spory. Widząc go tutaj wśród siebie zdrowego, wszyscy musieli zamknąć usta. Nie było żadnych sporu. Zawsze jest spór, jeśli jest doktryna, teoria, nauczanie, interpretacja prawdy, lecz żywe świadectwo – nie możesz spierać się z tym. Usta masz zamknięte, gdy masz przed sobą żywą osobę dotkniętą dobrem. Czy zamykamy usta ludziom? Nie powinniśmy tego robić prawdą, której się trzymamy, nauczamy, interpretujemy, lecz możemy robić to przez to czym jesteśmy, będąc w posiadaniu tych dóbr. Czy tak jest? Czy jesteś taki? Czy zamierzasz taki być? Prawdziwa odpowiedź na każdy argument, aby ludzie mogli mówić: „Spójrz, to nie nauczanie, które przyjęli, to nie związki do których przystali, nie, nie, spójrz na nich: wiesz kim byli, wiesz jak małe mieli znaczenie, wiesz, jakimi byli duchowymi kalekami, wiesz, jakim byli ciężarem, wiesz, ile się liczyli bez tego odpocznienia, lecz patrz teraz: mają dobra, są zadowoleni, sami są przemienieni!” Co możesz powiedzieć na to? Jeśli masz być szczery to nie możesz na to nic powiedzieć.
O, drodzy przyjaciele, naszym zadaniem nie jest wychodzić i starać się przekazywać dalej jakiegoś nauczania, jakiejś prawdy ludziom. To nigdy nie przekonuje. Ty i ja mamy być tutaj, jako ci, którzy sami w sobie przekonują innch, ponieważ ucieleśniamy Jego odpocznienie, my ucieleśniamy Jego pokój, my ucieleśniamy Jego siłę i jesteśmy coś warci. Jesteśmy ludźmi odpowiedzialnymi, jesteśmy pozytywnymi czynnikami, jesteśmy wartościowi, a Pan coś dzięki nam zyskuje. Tak właśnie musi być. Czy jest tak? Wszyscy moglibyśmy być tacy, gdybyśmy poszli za tym człowiekiem i powiedzieli: „To już dość długo trwało, musi się skończyć, musi, jeśli chodzi o moją cierpliwość, natychmiast, najszczerzej przez łaskę Bożą biorą staję i ostatecznie w postawie wiary wobec Pana Jezusa co do mego całkowitego uwolnienia i postawienia mnie na nogi dla Jego chwały i Jego uwielbienia!” Myślę, że to byłoby coś i myślę, że będzie: „On, zerwawszy się, stanął, chwaląc i uwielbiając Boga„. Oby tak było z każdym z nas.
By T. Austin-Sparks from: From the Wilderness to the Land – Chapter 4
_________________________________________________________________________
Posty Open Windows zostały wybrane z dzieł T. Austin-Sparksa. W niektórych przypadkach są to skróty. Wstępne wersety i towarzyszące biblijne cytaty zostały wybrane przez redaktorów witryny Austin-Sparks.net i nie zawsze występują w oryginalnym tekście. Zachęcamy do przekazywania, drukowania i dzielenia się tym przesłaniem z innymi. T.Austin-Spraks chciał, aby to co zostało otrzymane za darmo, było darmo dawane, jego przesłanie nie posiada praw autorskich. Tak więc prosimy, jeśli zdecydujesz się dzielić tym z innymi, uszanuj jego wolę i oferuje je za darmo, bez żadnych opłat i wolne od praw autorskich.
