T. Austin-Sparks
Duch Święty i Boże początki
„…udzieliwszy przez Ducha Świętego poleceń apostołom, których wybrał, wzięty został w górę;…. wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym… moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi… Musiało się wypełnić Pismo, w którym Duch Święty przepowiedział przez usta Dawida” (Dz 1:2,5,8,16).
W pierwszym rozdziale Dziejów Apostolskich, Duch Święty wymieniony jest cztery razy. Abyśmy mogli dostrzec właściwą wartość tego, musimy pamiętać o czasie, kiedy Łukasz to napisał. Było to w czasie, gdy apostoł Paweł zbliżał się zakończenia swego życia i znajdował się w więzieniu w Rzymie. Wtedy też czasie chrześcijaństwo już zaczynała zmieniać swój charakter, ponieważ wdzierało się do niego wiele rzeczy, które tak naprawdę nie należały do niego. Zmianie ulegały zarówno doktryny jak i praktyka. Widać to wyraźnie, gdy się czyta listy napisane przez apostoła Pawła do Tymoteusza z więzienia, ponieważ w nich stara się ponownie naprawiać pewne rzeczy.
Zmiany w chrześcijaństwie
Właśnie w czasie, gdy chrześcijaństwo zmieniało swój charakter, Łukasz napisał Księgę zwaną ”Dziejami Apostolskimi”. Nie wiem, kto nadał ten tytuł, ale jestem pewien, że nie zrobił tego Łukasz. Gdyby on nadawał tytuł to mógłby ją nazwać „Dziełami Ducha Świętego”. Tylko w pierwszym rozdziale jest On – Duch święty – jest wspomniany cztery razy i jeśli przejrzysz cała księgę zobaczy, jak często jest o Nim mowa. Jest to księga Ducha Świętego. Łukasz napisał ją, aby wskazać na to, że na samym początku historii Kościoła, wszystko pochodziło od Ducha. Jednak już w tym czasie, ludzie już zaczęli wnosić swoje własne nauczanie i praktyki, i zmieniali to, co pierwotnie pochodziło od Ducha, na to, co ludzkie. Bóg nie chciał tej zmiany, chciał, aby wszystko było z Jego Ducha, zarówno wtedy, jak i teraz.
W stosunku do tego co było na początku chrześcijaństwo w Europie i na Zachodzie w ogromnym stopniu zmieniło swój charakter. Ma długą tradycję i stało się wielką mieszaniną. Jest tutaj całe mnóstwo różnego rodzaju nauczania, o którym twierdzi się, że jest chrześcijańskie, i jest ogromna ilość rzeczy, które są za sobą sprzeczne, a jednak nazywa się je 'chrześcijańskimi”. Jedna część chrześcijaństwa mówi, że należy nauczać tego, a inna zaprzecza temu i twierdzi coś całkowicie innego. Jedna część mówi, że tak powinno się coś robić, a inna mówi, że jest to całkowicie błędne i jest na to inny sposób. Są setki różnego rodzaju „chrześcijaństw”. Czy sądzisz, że taki jest Duch Święty? Czy myślisz, że On ma dużo różnych myśli o tych sprawach? Nie, Duch Święty nie ma nawet dwóch różnych myśli, a co dopiero setki.
Ważne jest, abyśmy wiedzieli, jak było na początku., Spróbujemy więc nieco wejrzeć w to, jak było wtedy, dlatego że właściwe fundamenty zawsze są konieczne. Jeśli nie zostaną one założone prawidłowo, wcześniej czy później, budynek zmieni swój kształt bądź zawali się.
Boże początki i Duch Święty
(a) W Starym Testamencie
Tak więc, na początku, wszystko było z Ducha Świętego i, gdy o tym pomyślisz, wszelkie Boże początki były z Jego Ducha. Tak zaczyna się to w Biblii. Mówi ona: „Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię. A ziemia była pustkowiem i chaosem; ciemność była nad otchłanią, a Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód (Rdz 1:1-2). Dlaczego Duch unosił się? Ponieważ Bóg zamierzał stworzyć nowy początek, zamierzał wprowadzić do istnienia nowy świat, a Duch Święty jest Jego narzędziem pracy. Jest to pierwszy początek, z jakim mamy do czynienia w Biblii.
Idąc niewiele dalej w Słowie, odkrywamy, że Bóg zdecydował się zrobić następny nowy początek. Widzimy ludzi żyjących w Egipcie, których Bóg postanowił wyprowadzić. Mieli opuścić Egipt, ponieważ chciał stworzyć z nich lud dla Siebie. Jak wyprowadził ich? Pamiętasz słup dymu i ognia?, Ten, który z przodu ich prowadził, a strzegł z ich tyłów? Ten słup jest typem Ducha Świętego, To przez Niego jesteśmy wyprowadzani, aby stać się ludźmi Pana i przez Niego jesteśmy oddzielani od tego świata. Tenże Duch Święty, w obłoku, prowadził ich przez Morze Czerwone. Apostoł Paweł mówi: „Nasi ojcowie… wszyscy w Mojżesza ochrzczeni zostali w obłoku i w morzu: (1Kor 10:2), po czym dalej: „bo też w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało” (1Kor 12:13). Tak więc, widzimy, że to Duch Święty uczynił ten nowy naród, a robiąc to, był Wykonawcą nowego Bożego początku.
Wtedy nadszedł dzień, gdy Bóg dał Mojżeszowi plan Przybytku. Mojżesz zszedł z nim z Góry i czytamy, że aby go wykonać, pewni ludzie zostali napełnieni Duchem Świętym. Besalel i Oholiab zostali napełnieni Duchem, aby to wszystko zrobić. Ten Przybytek był nowym działaniem Boga.
Kolejnym nowym poruszeniem Boga była budowa Świątyni a o Dawidzie powiedziano, że otrzymał „plan,.. który został dany przez ducha” (1Krn 28:12). Tak więc, ponownie Duch Święty rozpoczyna działania. W Starym Testamencie Bóg wszystko czynił przez Ducha Świętego, choć te rzeczy były tylko typami i obrazami tego, co miało nadejść.
(b) W Nowym Testamencie
Przechodzimy do Nowego Testamentu a tutaj pozostawiamy za sobą typy i wchodzimy do tego, co prawdziwe/rzeczywiste. Największą rzeczywistością ze wszystkich jest Sam Pan Jezus. Samo Jego przyjście na ten świat nastąpiło przez Ducha Świętego. Anioł powiedział do Marii: „Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię… „ (Łu 1:35). Jezus narodził się przez Ducha Świętego. Następnie, 30 lat później, po tym, gdy przyszedł na ten świat przez moc Ducha Świętego, udał się nad rzekę Jordan. Teraz miał podjąć się największego dzieła, dla którego przyszedł, i które miał wykonać w ciągu następnych 3.5 roku. To tam, nad Jordanem, gdy został ochrzczony, zstąpił na Niego Duch Święty. W tejże Księdze Dziejów, z której czytamy, mamy następujące słowa: „Jezusa z Nazaretu,… którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą, jak chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkich opętanych przez diabła, bo Bóg był z nim” (10:38). Tak więc Pan Jezus nie tylko narodził się z Ducha Świętego, lecz również wykonywał Jego działa przez Ducha. Następnie poszedł na Krzyż i czytamy, że: „przez Ducha wiecznego ofiarował siebie…. Bogu” (Heb 9:14), Tak więc, to przez Ducha Jezus ofiarował Siebie Samego na Krzyżu. W końcu, czytamy w Liście do Rzymian 8:11 o „Duchu tego, który Jezus wzbudził z martwych”, co sugeruje, że to przez Ducha Świętego miało miejsce zmartwychwstanie. To jest historia Jezusa.
Następnie dochodzimy do drugiego rozdziału Księgi Dziejów, gdzie zostaje powołany do bytu Kościół i okazuje się, że to wspaniałe naczynie Boże, cel całej wieczności, narodziło się z Ducha Świętego. W dniu Zielonych Świąt Kościół zaistniał przez Ducha Świętego, a to, co było prawdą w stosunku do Głowy, jest teraz prawdą w stosunku do Ciała. Został on nie tylko zrodzony z Ducha, lecz również namaszczony przez Ducha do wykonania swojego dzieła i cała Księga mówi nam o Duchu Świętym, który wykonuje dzieła Boże przez Kościół.
Mamy coś jeszcze do powiedzenia. Dochodzimy do końca Biblii, do Księgi Objawienia i tutaj Pan czyni rzecz następną: sprawy z Kościołem jak i nowymi kościołami poszły w złym kierunku i Pan wzywa ich, aby wrócili do swej pierwszej miłości. Siedmiokrotnie powtarza: „Kto ma uszy do słuchania, niech słucha do Duch mówi do zborów… „ (w 2 i 3 rozdziale). Oto widzisz Ducha Świętego usiłującego sprowadzić ludzi Bożych do tego, co było na początku. Na podstawie całego Słowa Bożego staram się odcisnąć na tobie to, że u źródła każdego początku jest Duch Święty. Nic nie zaczyna się na człowieku. Z Księgi Objawienia widzimy, że Bóg chce tego, aby końcowy stan rzeczy był taki sam, jak na samym początku.
Moc przez Ducha Świętego
Jeśli więc jesteś prawdziwym chrześcijaninem, zgodnie Bożym pierwotnym zamiarem, to jesteś osobą zamieszkiwaną przez Ducha Świętego. Jest to najważniejsza rzecz jaką można komuś powiedzieć. Przebywanie Ducha Świętego w nas to coś wspaniałego, ponieważ Duch Święty jest Samym Panem. Jakże wspaniałe dzieła są dostępne jeśli Sam Pan jest w nas!
Wróćmy teraz ponownie do Księgi Dziejów. Co takiego zostało zapowiedziane, co miało stać się z uczniami, gdy Duch Święty zstąpi na nich? „Otrzymacie moc, gdy Duch Święty zstąpi na was i będziecie mi świadkami… aż po krańce ziemi” (1:8). Kiedy pomyślisz o tym, jest to coś wspaniałego. Spójrz odrobinę wcześniej. Gdy Jezus stał w sali sądowej, większość jego uczniów uciekła i opuściła Go. Piotr, sądząc być może, że nie zostanie rozpoznany, wślizgnął się tam. Nie wiem, czy rzeczywiście było zimno tej nocy, lecz z takiej czy innej przyczyny, Piotrowi było zimno i sądzę, że drżał. Przyszła dziewczyna i powiedziała do niego: „Widziałam ciebie z tym mężem, Jezusem” i, zwracając się do innych, stojących obok, powiedziała, że widziała go z Jezusem jako jednego z uczniów. Lecz Piotr zaprzeczył temu gorąco, upierając się, że nie. Nieco później, ktoś przyszedł i zapytał go, czy nie był uczniem Jezusa i ponownie, ciągle drżąc, wyrzekł się tego. Jeszcze chwilę później zostało mu zadane to pytanie po raz trzeci i ponownie powiedział, że nie znał Jezusa. Piotr trząsł się o swoje własne życie. Bał się o to, że może być ukrzyżowany, wyrzekł się więc swego umiłowanego Pana trzykrotnie.
Teraz pojawia się to słowo: „Otrzymacie moc… i będziecie mi świadkami...” U Piotra nastąpiła niesamowita zmiana. Już nigdy więcej nie miał się bać, że zostanie rozpoznany jako uczeń Jezusa, lecz ma iść wszędzie i, zaczynając od Jerozolimy, świadczyć o tym, że uwierzył w Niego. Jego świadectwem miało być to, że „ten, którego ukrzyżowali, zmartwychwstał” (Dz. 2:23, 24). Wszędzie, dokądkolwiek się udali, przynosili chwałę Panu Jezusowi. Cieszyli się, że mogli „cierpieć … dla Jego Imienia” (Dz 4:41). Tego mógł dokonać Duch Święty i tak było na początku. Przejrzyj całą Księgę i sprawdź, co Duch Święty robił w tamtych dniach.
Nauczanie przez Ducha Świętego
Chcemy jednak wspomnieć o jeszcze jednej bardzo ważnej rzeczy. Jan został najstarszym apostołem. Gdy już wszyscy pozostali odeszli do Pana, on napisał swoje listy. Jakub został zabity, Piotr ukrzyżowany (jak mówi tradycja), a wszyscy inni odeszli. Jednak Jan żył dalej, mając około 90 lat, napisał Listy, które nazywamy „Listami Jana”. Czy widzisz, jak zaczyna swój pierwszy list? „Co było na początku, co słyszeliśmy, co oczami naszymi oglądaliśmy, , na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce, o Słowie Żywota…” (1:1). To właśnie chciał im Jan ogłosić. Chciał przywrócić wszystko do stanu z początku, aby było tak jak było na początku. Następnie mówi: „a to namaszczenie, które od niego otrzymaliście, pozostaje w was i nie potrzebujecie, aby was ktokolwiek uczył; lecz jak namaszczenie jego poucza was o wszystkim, i jest prawdziwe a nie jest kłamstwem, i jak was nauczyło, tak w nim trwajcie” (2:27).
Czy nie wydaje ci się, że jest to coś cudownego? Apostoł Jan mówi, że Duch Święty, który jest w nas może nas wszystkiego nauczyć. Nie mówi, że możemy sobie dawać rady bez nauczycieli chrześcijańskich, lecz jeśli spojrzysz na kontekst, zobaczysz, co miał na myśli. Chrześcijaństwo popadło w takie zamieszanie, że wydawało się, że chrześcijanie nie wiedzą, co jest dobre, a co złe. Jeden nauczyciel mówił co innego, inny co innego i nie wiadomo było, kogo słuchać. Jak mieli sobie z tym poradzić? Duch Święty był w nich i On mógł powiedzieć im, co jest prawdziwe.
Często niepokoi mnie to, że jest tak dużo ludzi mówiących, że narodzili się na nowo, którzy potrafią mówić złe i nieprzyjemne rzeczy innych chrześcijanach i nigdy się źle z tym nie czują.
Masz tak? Czy kiedykolwiek musisz udawać się do Pana i pytać Go, czym Go zasmuciłeś. Jeśli możesz robić lub mówić niedobre rzeczy i nie czujesz się z tym źle to zastanawiam się czy w ogóle Duch Święty jest w tobie.
Duch Święty jest Duchem Prawdy i On nie pozwala nam na to, abyśmy mówili nieprawdę, nie wiedząc o tym. Duch Święty jest Duchem Miłości i On nie pozwoli nam na okazywanie braku miłości. Ta prawda dotyczy wszystkiego, co ma związek z Panem. Nie trzeba, aby nam ktokolwiek inny mówił, co jest właściwe; Duch Święty powinien sprawdzać nas od środka.
Jezus powiedział: „Gdy przyjdzie Duch Prawd, wprowadzi was we wszelką prawdę,… On z Mego weźmie i wam oznajmi” (J 16:13,14). Co to znaczy? Duch Święty powie nam: „Taki jest Pan Jezus, pozwól Mi, abym uczynił cię podobnym do Niego”. Jakże więc jest to ważne, abyśmy mieli Ducha Świętego. Upewnij się, że On jest wewnątrz, że ufasz Mu. jesteś posłuszny i chodzisz z Nim.
Można by powiedzieć dużo więcej, lecz jak na razie wystarczy tyle. Zobaczyliśmy, jak to było na początku. Czy poprosisz Pana, aby twoje chrześcijańskie życie doprowadził do tego, co było na początku? Pan chce, aby koniec był taki, jak początek. Mówi: „Nie upijajcie się winem… lecz napełniajcie się Duchem” (Ef 5:18).
Opublikowano po raz pierwszy w magazynie „A Witness and A Testimony”, maj/czerwiec 1956, Vol. 34-3.
